...

وقتی به گذشته ها فکر میکنم تنها یه چیزیش ازش نمایان میشه که همه چی گذشته مثل یه کتابی نوشته شده ولی هر قسمتش یه داستان ناتموم ازش جامونده ......

همه این روزا بهم میگن بس کن فراموش کن بزار کنار ......

امروز به یکی از دوستان دوران دبیرستانم پیام دادم... اما خیلی جالب بود با این که منو میشناخت خیلی راحت گفت نمیشنامت خانوم... دنیا پر از آدمای بیمعرفت نمیدونم مگه جواب دادن به راهنمایی درسی که ازش میخواستم مگه چقد وقتشو میگرفت . همیشه اونو بهترین دوست دوران دبیرستانم میدونستم اما همیشه فکر میکنی اون بهترین دوستته اما اون کاری میکنه که همیشه ازین قضاوت اشتباهت دست بکشی.

آدما تا یه جایی که باهات هستن خوبن بقیش میشن یه غریبه دور ....

روزای آخره ساله ...

مثل خود من که آخر زندگی ام...

مثل ته نابودی ... 

دیگه زندگی کردن با مرگ برام تفاوتی نداره...

فقط زندگیم شده انتظار...

انتظار روزای طولانی که آخرش هیچکسی منتظرت نیست... هیچکس...

ینی اوج ناامیدی .... جایی رسیدم که ی مرده متحرکم